एक पावसाळी रात्र भाग 8 (अंतिम भाग)

 एक पावसाळी रात्र भाग 8 (अंतिम भाग)

असे म्हणतात ना की प्रत्येक गोष्टीचा कधी ना कधी शेवट असतो तसे माझ्या त्या स्वर्गीय सुखाचा आणि आनंदाचा शेवट जवळ आला... चौथ्या दिवशी सकाळ उजडली तिच पुर्ण निरभ्र आकाशाने... पाऊस रात्रीच केव्हातरी थांबला होता आणि सकाळी सकाळी मस्त ऊन पडले होते... त्या सकाळी प्रार्तविधी उरकून मी अंघोळ करायला न्हाणीघरात शिरलो आणि निसर्गाचा नॅचरल शॉवर बंद झाल्याने पहिली वेळ बादलीतील पाण्याने अंघोळ करून मी बाहेर आलो... तीन दिवस माझे कपडे घातलेच नव्हते त्यामुळे ते आता पुर्ण सुकले होते आणि ते घालुन मी निघायला तयार झालो... तालुक्याच्या गावात जावून मी मेकॅनिक घेवून येणार होतो आणि मग गाडी रिपेअर करून निघून जाणार होतो...

त्या सुनीताला पण कल्पना होती की आता माझी जायची वेळ आली होती तेव्हा उठल्यापासून तिच्या डोळ्यातून सारखेच पाणी टपकत होते आणि ती फारसे काही बोलत नव्हती पण मुकपणे रडत होती... आमचा नाश्ता झाला आणि मी तयार होवून बाहेर पडायच्या बेतात होतो तेव्हा तर त्या सुनीताने रौद्र रुप धारण केले आणि ती गोधडीवर पडून धाय मोकलून रडू लागली... आता तिची समजूत कशी घालावी असा मला गहन प्रश्न पडला होता आणि काही न सुचून मी स्तब्धपणे जागीच ऊभा होतो...

आणि अचानक ती सुनीता उठली आणि धावत येवून मला बिलगली... मला आपल्या हाताच्या विळख्याने घटट पकडुन ती मला बोलू लागली...

"मी तुला जावू देणार नाही..."

"अग पण..." मी काहितरी बोलायला गेलो पण तिने माझ्या ओठांवर बोट ठेवत म्हटले,

"नाह्ही... तु जायचं नाहीस..."

"सुनीता... मला जावे लागेल... दुसरा काही मार्ग नाही... असा हटट करू नकोस..."

"ठिक आहे... मग मला 'बाळ' दे... मग जा हवं तर..." तिने आर्त स्वरात मला आर्जव केली...

माझे काळीज हलले तिचा आर्त स्वर ऐकून! माझ्या डोळ्यातही पाणी तरळले तिची विनंती ऐकून... आम्ही एकमेकांना मिठीत धरून रडत राहिलो... माझ्या लक्षात आले की मी तिला असे सोडून जावूच शकत नव्हतो... माझ्या मनातला तो विचार जणू निसर्गानेही ओळखला आणि वाऱ्याचा एक झोत आला आणि उघडा दरवाजा बंद झाला!

जसा दरवाजा बंद झाला तसे ती खाली सरकली आणि आपल्या गुढग्यावर बसली... लगबगीने ती माझी पॅन्ट खोलायला लागली आणि खसकन तिने माझी पॅन्ट माझ्या अंडरवेअरसकट खाली खेचली... जसे माझा मलूल लंड तिच्या नजरेस पडला तसे तिने अधाश्यासारखे त्याला हातात पकडले आणि तोंड पुढे करून तिने त्याला गपकन तोंडात घेतले!... तीन दिवसात तिने एकदाही माझा लंड चोखला नव्हता कारण तसे करायची तिच्यावर ना कधी पाळी आली ना मला त्याची कधी गरज वाटली कारण मी कायम तिच्या सानिध्यात टाईटच असायचो... पण त्यावेळी मी तिला सोडून जाताना माझ्या मनात तिच्याविषयीच्या वासनेचा लवलेशही नव्हता म्हणून माझा लंड मलूल होता...

आणि आता जेव्हा ती माझा लंड चोखायला लागली तेव्हा माझ्या लंडात पुन्हा तिच्याविषयीची कामवासना भरायला लागली आणि बघता बघता तो कडक झाला! माझा लंड सडकुन कडक झाला होता तरी ती सुनीता उत्कटपणे त्याला चोखत होती आणि आपल्या तोंडात घटट पकडुन आत-बाहेर करत होती... तिच्या त्या चोखण्याच्या तिव्रतेने माझे पाय किंचित लपटले आणि मी तिचे डोके धरून त्याचा आधार घेत कसाबसा ऊभा राहिलो... माझा लंड कमालीचा कडक झाला होता आणि आता ह्याच्या पुढे तो अजुन ताणूच शकत नव्हता इतके प्रेशर मला लंडाच्या त्वचेवर जाणवत होते... आता जर मी तिला थांबवले नाही तर मी तिच्या तोंडातच माझा चीक गाळला असता... म्हणून मी तिचे डोके धरून तिला थांबवले आणि तिला खाली ढकलून झोपायला भाग पाडले...

तिने आपल्या ब्लाऊजला एक हिसडा दिला आणि तिच्या ब्लाऊजचे हूक तटातट तुटून इकडे तिकडे उडाले तिचे उन्नत उरोज मोकळे करत... आपल्या परकरची नाडी ओढून तिने लगबगीने परकर काढला आणि आपले पाय फाकवून मला तिच्या केसाळ योनीचे पुन्हा एकदा दर्शन दिले... तिच्या योनीकडे टक लावून पहात मी माझ्या अंगातला टि-शर्ट काढला आणि माझी पॅन्ट वगैरे काढुन पुर्ण नागडा झालो... खाली बसून मी तिच्या फाकलेल्या पायात आलो आणि वाकुन मी माझे तोंड तिच्या केसाळ योनीवर ठेवले... जेव्हा मी कपडे काढत होतो तेव्हा तिने आपले डोळे मिटून घेतले होते अशी अपेक्षा करत की मी नागडा झालो की पहिल्या फटक्यात तिच्या योनीत लंड घालून मोकळा होईल... पण त्याऐवजी तिला जेव्हा आपल्या योनीवर माझ्या गरम श्वासाची जाणीव झाली आणि माझ्या ओठांचा स्पर्श तिच्या योनीपटलांना जाणवला तेव्हा ती वेडीपिसी झाली!

माझे डोके धरून ती आपली ओलीचिंब योनी माझ्या तोंडावर घासायला लागली आणि मी तिचा योनीदाणा ओठात धरून त्यांना चोखायला लागलो... तिचे पुर्ण अंग थरथरायला लागले आणि तिच्या तोंडून हुंकार आणि चित्काराचा घोष सुरू झाला... काही क्षणातच तिने आपल्या पाठीला बाक दिला आणि एक घुसमटलेली किंचाळी सोडत ती माझ्या तोंडावर झडायला लागली... पहिली वेळ इतक्या कमी वेळात मी तिला झडायला लावले होते... तिच्या झडण्यातून तिला जराही उसंत घेवू न देता मी तिच्या फाकलेल्या पायात पवित्रा घेतला आणि माझा लंड तिच्या योनीत घालून तिला मी झवायची सुरवात केली... तिच्या बगलेत माझे दोन्ही हात रोवून मी तिला गचगच झवायला लागलो...

थोडा वेळ तिला तसे झवल्यावर मी गुढग्यावर बसलो आणि मी तिचे दोन्ही पाय जवळ आणत जुळवले... आणि मग तिचे पाय मी माझ्या खांद्यावर टाकले आणि तिचे गुढगे मी मागे ढकलू लागलो... जेव्हा तिचे गुढगे तिच्या उरोजांवर दबले तेव्हा मी गुढग्यावर बसूनच तिला झवायला लागलो... ह्या पोजीशनमध्ये मला तिच्या योनीत खोलवर धक्के मारायला मिळत होते आणि माझा जोश आणि जोर पाहून ती पण कंबर हलवून माझे धक्के खोलवर योनीत घेवू लागली... मी अश्या तऱ्हेने तिच्या योनीत इतके खोलवर धक्के मारत होतो की जणू लंडासकट मला तिच्या योनीत पुर्णपणे शिरायचे होते आणि बाळ बनून तिच्या योनीतून बाहेर पडायचे होते...

तीन दिवसात आम्ही इतक्यावेळा झवलो होतो पण हे शेवटचे झवणे काहितरी वेगळेच होते!... एक वेगळीच तिव्रता, आसक्ती आणि प्रचंड ओढ आम्हाला झवताना जाणवत होती... ह्या झवण्यात वासनेचा लवलेश नव्हता आणि फक्त अन फक्त आंतरीक ओढ आणि प्रेमाच्या भावनेची देवाण-घेवाण होती... अजुन काही धक्के मी दिले आणि तिच्या योनीत माझा रस सोडू लागलो... तो निव्वळ माझा चीक नव्हता तर माझ्या रक्ताचा अंग, माझ्या अंगाचे बीज मी तिच्या उदरात सोडत होतो... माझ्या अंडकोषातला शेवटचा बीजाचा थेंब तिच्या योनीत खोलवर सोडून मगच मी शांत झालो.

नंतर आम्ही दोघांनीही स्वत:ला सावरले आणि आम्ही उठून ऊभे राहिलो... मी माझे कपडे घातले आणि तिनेही नवीन ब्लाऊज-परकर अंगावर चढवला... आम्ही शेवटचे एकमेकांना आलिंगन दिले आणि ओठांवर हलकेच किस केले... आणि मी माझी कपड्याची सॅक उचलून मागेही न बघता त्या खोलीच्या बाहेर पडलो आणि मागे मला खोलीचा दरवाजा बंद झाल्याचा आवाज आला... जड पाऊलाने मी अंगणाच्या बाहेर पडलो आणि माझी कपड्यांची सॅक मी गाडी उघडून आत ठेवली... मग मी गाडी लॉक केली आणि पुढे असणाऱ्या रस्त्याकडे चालु लागलो...

एकदाचा मी रस्त्याला लागलो आणि बऱ्याच वेळाने आलेल्या एका ट्रकला हात दाखवून मी थांबवले... आणि मग त्या ट्रकमध्ये बसून मी अर्ध्या तासाचा प्रवास करत तालुक्याच्या गावात गेलो... तेथील एका गॅरेजवाल्या मेकॅनिकला मी पकडला आणि त्याचा टोचनवाला टेंपो घेवून मी अर्ध्या पाऊण तासात परत त्या घराजवळील माझ्या कार जवळ आलो... टेंपोच्या मागील टोचन माझ्या कारला लावून ती ओढत आम्ही निघालो... क्षणभर मला वाटले की त्या सुनीताला जावून भेटावे... पण मला पाहून पुन्हा तिच्या मनात काही विचार आले आणि तिने मला परत जावू दिले नाही तर पंचाईत व्हायची म्हणून मी तिला भेटायचे टाळले!

आम्ही परत तालुक्यात आलो आणि त्या मेकॅनिकने तीन चार तासात माझी कार रिपेअर केली... त्याला त्याच्या कामाचा मोबदला देवून मी माझी कार घेवून माझ्या गावाच्या दिशेने निघालो... जेव्हा मी माझ्या गावी पोहचलो तेव्हा संध्याकाळ होत आली होती... जेव्हा मी माझ्या घराजवळ आलो तेव्हा माझ्या मनात जुन्या भावना उचंबळुन आल्या... दरवाजा ठोकल्यावर मी अपेक्षा करत होतो की माझे कोणीतरी येवून दरवाजा उघडतील... पण दरवाजा उघडल्यावर कोणीतरी भलतीच व्यक्ती पाहून मी चौकशी केली... तेव्हा मला कळले की आमच्या त्या घरात माझे कोणीच रहात नव्हते आणि कोणा अनोळखी माणसाने आमचे ते घर घेतले होते ज्यात तो खुप वर्षे रहात होता...

गावातल्या लोकांची मी त्याच्याकडे चौकशी केली तेव्हा मला कळले की त्या गावात मला ओळखणारे कोणीही राहिले नव्हते आणि त्या गावासाठी मी स्वत: एक अनोळखी व्यक्ती होतो... गेल्या १५/१६ वर्षातल्या माझ्या गैरहजेरीत गावातली सगळी जुनी माणसे एक तर निधन पावली होती नाहीतर गाव सोडून दुसरीकडे कोठेतरी गेली होती... माझा जिवलग मित्र वश्या उर्फ वसंताची मी खुप चौकशी केली आणि शेवटी मला त्याच्या कुटूंबाची माहिती मिळाली!! वसंताचे कुटूंब आमचा हा गाव सोडून बाजुच्या गावात रहायला गेलेले मला कळले आणि त्याची खबर मिळाली म्हणून मी खूष झालो!

मी माझ्या त्या गावावरून बाजुच्या गावाला निघालो... अर्ध्या तासात मी त्या गावात पोहचलो तेव्हा रात्र झाली होती आणि रिमझिम पाऊस पडायला लागला होता... पण आता मी वसंताच्या घरी पोहचलो होतो त्यामुळे मला पाऊसाची चिंता नव्हती... त्याच्या घरी पोहचलो तेव्हा चौकशी केल्यावर मला कळले होते की वसंता 'पोलीस' झाला होता आणि आता बहुतेक ड्युटीवर तालुक्याला गेला होता... तेव्हा त्याच्या घरात फक्त त्याची बायको होती आणि दोन मुलं होती... जेव्हा मी तिला माझी ओळख सांगितली तेव्हा तिने मला बसायला सांगून पाणी वगैरे दिले... तिने वसंताच्या तोंडून माझ्याबद्दल ऐकले होते म्हणून तिने माझ्या बोलण्यावर विश्वास ठेवून मला घरात घेतले होते...

वसंताच्या बायकोने तिच्या एका मुलाला गावातच रहाणाऱ्या तिच्या नणंदेला बोलवायला पाठवले... तेव्हा मला वसंताची बहिण, अलका आठवली! खरे तर वसंता आणि त्याची बहिण, अलका, अन मी आणि माझी बहिण, हेमलता, आम्ही चौघेही लहानपणीचे जिवलग मित्र-मैत्रिण होतो... हेमलता अलकाची जिवलग मैत्रिण आणि वसंता माझा जिवलग मित्र... आम्ही चौघेही एकत्रच खेळायचो... आणि आमच्यात अलका सगळ्यात जास्त डेअरींगबाज मुलगी होती आणि उनाडक्या करण्यात सगळ्यात पुढे असायची... ती विहीरीच्या काठावरून विहीरीत बिनधास्त ऊडी मारायची... आम्ही तिघेही पोहायला तिच्याकडुनच शिकलो होतो...

पण अलकाची एक विचित्र सवय होती... जेव्हा ती विहीरीत उडी मारायची तेव्हा आपले कपडे काढुन ती बाहेर फेकून द्यायची आणि नागडीच पोहायची... तेव्हा तिचे वय १६/१७ असेल आणि त्यावेळी तिच्या छातीचे उभार चांगले भरलेले होते आणि तिच्या पुच्चीवर केस आलेले होते... तिच्या विरुद्ध माझी बहिण, हेमलता होती... जितकी अलका डेअरर तितकीच हेमलता लाजाळु... कित्येकदा ती अलकाला तिच्या निलाजरेपणाबद्दल ओरडायची पण अलका काही सुधरत नव्हती... अलकाला आपली उमलत चाललेली जवानी दाखवायची सवय होती...

अलकाच्या विचारात मी गढलो होतो तेवढ्यात अलका वसंताच्या घरात आली... मला पाहून ती खूष झाली आणि आनंदाने म्हणाली,

"ओह हेम्या तू??... शेवटी आलास तू एकदाचा..."

तिच्या तोंडून 'हेम्या' शब्द ऐकला आणि मला आठवले की माझे खरे नाव 'हेमंत' होते!... मी पळुन मुंबईला गेलो होतो तेव्हा सगळ्यात पहिल्यांदा नरीमन पॉईंटच्या समुद्राजवळ गेल्यावर कोणीतरी मला माझे नाव विचारले होते तेव्हा समोरील अथांग सागर पाहून मी माझे नाव 'सागर' आहे असे सांगितले होते... त्यानंतर माझे नाव सागर झाले होते आणि कित्येकवर्षे कोणी मला हेम्या वा हेमंत म्हणून हाक मारली नव्हती म्हणून ते नाव माझ्या विस्मरणात गेले होते! आत्ता अलकाने पुन्हा मला त्या नावाची आठवण करून दिली होती!

"देवाची कृपा म्हणायची... मला ओळखणारी एकतरी व्यक्ती ह्या जगात मला सापडली!... मला तर वाटले मला ओळखणारे कोणी ह्या जगात राहिलेच नाही..." मी हसून तिच्याकडे पहात म्हणालो...

"कोणी कसे नाही?... आम्ही आहोत ना अजुन जिवंत... वसंता अन मी..."

तिने मिश्किलपणे हसत म्हटले आणि आपल्या साडीचा पदर उगाचच नीटनेटका केला... त्याने अर्थात तिच्या पदराआडची उभारांची दौलत तसेच खोलगट बेंबीची विहीर माझ्या नजरेस पडली... तिने मुद्दाम तसे केले होते हे माझ्या लक्षात आले कारण तिची ती 'दाखवायची' सवय काही गेली नव्हती... नशीब वसंताची बायको आत जेवण करायला गेली होती नाहीतर तिने तिच्या नणंदेचे हे चाळे पाहिले असते तर तिला वाटले असते की माझे तिच्याबरोबर पहिल्यापासून असे चावट संबंध होते...

"तु भेटलीस, वसंता भेटेल... हेच खुप झाले माझ्यासाठी..." मी अलकाशी बोलायला लागलो...

"खुप वर्षे झाली ना तु इकडुन पळून गेला होतास त्याला..." तिने हसून म्हटले.

"हो... १५/१६ वर्षे झाली... सगळेच बदललेय... कोणीही जुने राहिले नाही... कोणीतरी अनोळखी व्यक्ती आमच्या घरात तिकडे रहात आहेत... काय झाले? माझे आई-वडील आणि माझी बहिण कुठे आहेत??" मी प्रचंड अधीरतेने तिला विचारले...

"अरे तुझ्या वडिलांनी ते घर विकले आणि ते दुसऱ्या गावात निघून गेले... तु पळुन गेल्यानंतर तीन चार वर्षानी..."

"कोठल्या गावात ते गेले? तुला नाव माहीत आहे का??" मी तिला विचारले.

"नाही मला माहीत नाही... पण वसंताला माहीत आहे बहुतेक... तो आला की सांगेल तुला... आता आलायस तर रहा दोन दिवस... तुला भूक लागली असेल ना?... मी सांगते वहिनीला पटकन जेवण वाढायला... वहिनी... अग वहिनी..."

असे म्हणत अलका नितंब ठुमकवत आत निघून गेली... पंधरा वीस मिनिटात माझ्यासाठी जेवण वाढले गेले... मी हात-पाय धुवून फ्रेश झालो आणि जेवायला बसलो... मला जेवण वाढायला अलका तत्परतेने पुढे येत होती आणि तिची 'दाखवायची' सवय विसरत नव्हती... काही वाढताना ती वाकली की तिचा पदर खाली पडायची किंवा नाही पडला तर तो उभारांवरून घसरलेला असायचा तेव्हा मला तिच्या उभारांची घळी आणि गोळ्यांचा आकार स्पष्ट दिसायचा... तिने आत ब्रा पण घातलेली नव्हती त्यामुळे ती वाकली की आत तिच्या उभारावरील अरोला आणि निप्पल पण स्पष्ट दिसायचे... मी तिच्याकडे चोरून बघतोय ह्याची तिला पुरेपूर कल्पना होती आणि म्हणूनच ती जास्त प्रदर्शन करत होती...

माझे जेवण होवून मी हात धुवून जेमतेम दिवाणावर विसावलो तेवढ्यात वसंता ड्युटीवरून आला... मला पाहून त्याला प्रचंड आनंद झाला आणि त्याने मला कडकडून मिठी मारली! मग तो फ्रेश होवून आला आणि आमच्या नॉनस्टॉप गप्पा चालु झाल्या... मी पळुन गेल्यानंतर काय काय केले आणि कसे माझी प्रगती केली ते मी त्याला आणि अलकाला थोडक्यात सांगितले... त्यानेही मला त्याचे नंतरचे बालपण कसे गेले ते सांगितले आणि पोलीसातली नोकरी मिळवून तो आता कसा सेटल झालाय ते त्याने मला थोडक्यात सांगितले...

जेव्हा मी त्याला माझ्या आई-वडील तसेच बहिणीबद्दल विचारले तेव्हा तो म्हणाला की आधी जेवून घेतो आणि मग आपण बोलुया... मग त्याचे जेवण झाले आणि आम्ही बाहेरच्या पडवीत गप्पा मारत बसलो तेव्हा पुन्हा मी त्याला माझ्या कुटूंबाबद्दल विचारले. तेव्हा तो मला म्हणाला,

"हेमंता... तुला अलकाने मुद्दाम मघाशी सांगितले नाही कारण तु उपाशीपोटी होतास आणि तू काहितरी खाणे जरुरीचे होते... तुला हे सांगायला मला खुप दु:ख होतेय की तुझे आई-वडील काही वर्षापुर्वी वारले! जवळ जवळ ७/८ वर्षापुर्वी..."

ते ऐकून मी सुन्नच झालो!... माझ्या डोळ्यात पाणी तरळले आणि पुढे काय बोलवे ते मला कळेना... कसेबसे मी वसंताला विचारले,

"कसे?? काय झालं होतं??"

"त्यांचा ॲक्सिडंट झाला... ते एसटीने तुझ्या मामाच्या गावाला चालले होते आणि एसटीला बसने धडक दिली... ते दोघे बसले होते त्याच बाजुला... ते दोघेही जागीच ठार झाले!..." वसंताने सांगितले.

"आणि माझी बहिण, हेमलता? कोठे आहे ती??"

"ती ठिक आहे... तुझ्या आई-वडिलांचे निधन झाले त्याच्या नंतर ती तुझ्या मामाकडे रहायला गेली... नंतर कळले की ती कोणा मुलाबरोबर पळून गेली आणि तिने लव्ह-मॅरेज केले... ती कोठे गेली किंवा आता कोठे आहे आम्हाला माहीत नाही... पण तु काही काळजी करून नकोस... तिला आपण शोधून काढू शकतो..."

ते सगळे ऐकून मी उदास झालो होतो आणि माझे मन सैरभैर झाले होते... माझे आई-वडिल ह्या जगात नव्हते आणि माझ्या बहिणीचा पत्ताच नव्हता ह्या सत्याची जाणीव झाली आणि मला एकदम निराधार वाटायला लागले... म्हटले तर माझ्या त्या कुटूंबाला मी पळुन गेल्यापासून परत कधी भेटलो नव्हतो आणि मी त्यांची इतकी वर्षे विचारपूसही केली नव्हती... त्यामुळे ते ह्या जगात आहेत की नाही ह्याची मला काही कल्पना नव्हती. आणि म्हणूनच आता ते नसल्याचे कळल्यावर मला खरे तर जास्त धक्का नाही बसायला पाहिजे पण तरीही मला तो धक्का पचवायला जड जात होते... एकच आशेची पालवी होती ती म्हणजे माझी बहिण, हेमलता...

माझी अवस्था पाहून अर्थात वसंता आणि अलका माझी समजूत काढू लागले आणि माझे मनोबल वाढवू लागले असे सांगून की त्याला आता खुप वर्षे झाली आहेत तेव्हा मी त्या गोष्टीचा जास्त धक्का घेवू नये... त्यांनी मला झोपायला सांगितले आणि म्हणाले की मी रात्रभर विश्रांती घेतली की सकाळपर्यंत मला बरे वाटेल म्हणून... तेव्हा मी आतल्या खोलीत जावून खाटेवर पडलो आणि मला बऱ्यापैकी छान झोप लागली...

सकाळी मी उठलो तेव्हा रात्रीच्या विश्रांतीने खरोखर सावरलो गेलो होतो... वसंता लवकर उठून ड्युटीवर गेला होता आणि अलका गावातल्या तिच्या नवऱ्याच्या घरी गेली होती... अंघोळ वगैरे करून मी वसंताच्या बायकोने दिलेला नाश्ता घेतला होता आणि बाहेर पडवीत बसून मी विचार करत होतो... तेवढ्यात अलका आलीच आणि माझी विचारपूस करू लागली... मग मी अलकाबरोबर गप्पा मारायला लागलो आणि ती खूष झाली की मी पटकन स्वत:ला सावरले म्हणून... मध्येच अलकाने चहा करून आणला आणि आम्ही गप्पा मारत चहा घेतला.

नंतर मग अलकाने तिच्या स्वत:च्या लग्नाचा अल्बम आणून मला दाखवला... तिच्या लग्नाच्या त्या फोटोमध्ये मला अनेक जुनी लोक पहायला मिळाली आणि माझ्या आई-वडिलांचाही फोटो त्यात होता... त्यांच्या ॲक्सिडंटच्या एक वर्षे आधी अलकाचे लग्न झाले होते म्हणून त्यांचा फोटो त्यात आला होता...

बऱ्याचश्या फोटोमध्ये एक मुलगी अलकाच्याबरोबर सारखी दिसत होती... कुतुहलाने मी अलकाला त्या मुलीबद्दल विचारले,

"कोण आहे ग ही? तुझ्याबरोबर खुप फोटोमध्ये आहे..."

मी कोणाबद्दल बोलतोय हे पहायला अलका माझ्या जवळ आली आणि अक्षरश: आपले भरगच्च उभार माझ्या खांद्यावर पुर्णपणे दाबत वरून पहात हसून मला म्हणाली,

"अरे ही तर हेमलता... तुझी बहिण... ती पण होती की माझ्या लग्नात... चांगली मिरवत होती... तुझे आई-वडील गेल्यानंतर दोन वर्षाने ती पळून गेली... "

तिने तो खुलासा केला आणि माझे मन दारूण विषन्न झाले!! कसेबसे मी अलकाला विचारले,

"पण मग आता ती आहे कोठे?? तिचा काहीच कसा पत्ता नाही??"

"अरे तुला सांगितले ना... ती गेली एका मुलाबरोबर पळुन... नंतर तिची काहीच खबर नाही... कधीतरी नंतर ऐकलं होतं की तिने कोणा ट्रक-ड्रायव्हरबरोबर लग्न केलं होतं... कोणी म्हणे तिला तालुक्याच्या गावाजवळ कोठेतरी रहात असलेली पाहिली होती... खरं की खोट कोण जाणे!..."

ते ऐकून मी ताडकन उठलो... पटकन चप्पल घालुन बाहेर पडायला लागलो... माझी ती लगबग पाहून अलकाला आश्चर्य वाटले आणि ती मला विचारायला लागली,

"अरे हेमंता, काय झाले?? कुठे निघालास असा तडकाफडकी???"

"मी निघालो परत... येईल पुन्हा कधीतरी..."

"अरे थांब असा जाऊ नकोस... वसंताला तरी भेटून जा..."

"भेटेल मी त्याला नंतर कधीतरी... आता माहीत झालेय की घर..." मी म्हणालो आणि अंगणाच्या बाहेर माझ्या गाडीजवळ आलो.

"थांब हेमंता... तुला एक सांगायचेय..." अलकाने मला थांबवत म्हटले...

"काय??" मी तिला विचारले.

"तू घर सोडून का पळुन गेलास ते मला माहीत आहे!"

"का गेलो??"

"कारण तुझ्या बापाने तुला कुदडले होते म्हणून..."

"बरं मग त्याचे काय??"

"त्याने तुला का मारले होते ते पण मला चांगले माहीत आहे..."

"काहीतरीच काय... तुला कसे माहीत असेल??" मी आश्चर्याने विचारले.

"कारण तेव्हा मी तिथे होते... मी तुम्हाला बोलवायला आले होते पोहायला जायला... तुमचा बाप कदाचित नाही म्हणेल म्हणून मी खिडकीतून तुम्हाला सांगणार होते म्हणून मी हेमलताच्या खोलीच्या खिडकीत गेले होते... खिडकीतून आत पाहिले तर तुझी बहिण हेमलता खाटेवर पडलेली दिसली... तिचा परकर वर केलेला होता अन पाय फाकवलेले होते. आणि तू तिच्या फाकलेल्या मांड्यात आपले तोंड घालायच्या बेतात होतास... कुतुहलाने मी खिडकीच्या मागे लपून पुढे तू काय करतोय ते चोरून पहायला लागले... तेवढ्यात तुझा बाप कोठून आला कोणास ठाऊक? आणि तो तुला कुदडायला लागला... आणि तू धूम ठोकलीस... बाप मारून टाकेल म्हणून तू परत आलाच नाहीस..."

"सगळे तुझ्यामुळे झाले!... तु आम्हाला चाळवायचीस नागडी होवून... तुझ्यामुळे हेमलताला उत्सुकता निर्माण झाली आणि तिने मला तिची योनी चाटायला सांगितली... मी ते करणारच होतो की बाप आला... पुढचा इतिहास त्यामुळेच घडला!"

मी त्वेशाने तिला म्हणालो आणि कार चालू करून ॲक्सलेटर दाबला! गावच्या रस्त्यातून शक्य तितक्या वेगाने मी कार चालवत निघालो... वाटेत रिमझिम पाऊस चालु झाला आणि पाऊसाचा जोर वाढायला लागला... दरमजल करत मी दीड दोन तासाने त्या 'सुनीताच्या' घराजवळ पोहचलो...

तिच्या अंगणाच्या कंपाऊंडच्या दारातच कार ऊभी करून मी खाली उतरलो आणि तो दरवाजा उघडू लागलो... पण तो दरवाजा उघडतच नव्हता... मी नीट पाहिले तर त्याला तारेने बांधलेले होते... मी ती तार सोडवली आणि दार उघडुन आत शिरलो... संपुर्ण अंगणात एक दोन फूट ऊंचीचे रानगवत उगवले होते! ते पाहून मी चक्रावून गेलो की एका रात्रीत त्या अंगणात इतके गवत कसे काय उगवले?? मला काहीच कळेना असे कसे झाले?? काल पर्यंत मी चार दिवस ह्या घरात रहात होतो तोपर्यंत ह्या अंगणात जराही गवत उगवलेले नव्हते... मग रातोरात गवत आले कोठून???

आश्चर्याने ह्याचा विचार करत मी खोलीच्या दारात आलो... दारा पुढिल छप्पर मोडकळीस आले होते आणि दरवाज्यावर जळमटे लागली होती... दाराची कडी गंजलेली होती आणि कुलूपही इतके जुने वाटत होते की वर्षानुवर्षे कोणी ते कुलूप उघडलेलेच नव्हते... असे कसे होईल??? ह्या दाराची, छप्पराची ही अवस्था कशी काय??? अरे मी येथे तीन दिवस राहून गेलो होतो तेव्हा हे घर किती चांगल्या अवस्थेत होते... मग आता एका दिवसात हे घर असे कसे झाले??? ती सुनीता गेली कोठे?? ती घरात असायला पाहिजे... पण दरवाज्याची ही अवस्था आहे तर मग ती आत कशी असेल???

विचार करून मला वेड लागायची पाळी आली!!... माझ्या प्रश्नांची मला उत्तरे मिळेनाशी झाली... काय करावे, कोणाला विचारावे हे मला समजेना... शेवटी मी त्या अंगणातून बाहेर पडलो आणि माझ्या कारमध्ये येवून बसलो... कार चालु करून मी जवळपास दुसरे कोणी रहातेय का हे शोधायला लागलो...

दिड दोन किलोमीटर अंतरावर मला एक घर दिसले जे पाहून मला हायसे वाटले!... त्या घरातून मला काहितरी माहिती मिळेल अशी मला आशा वाटायला लागली... कदाचित त्या घरात मला ती 'सुनीता'च भेटेल अशी वेडी आशा मनात निर्माण झाली... त्या घरासमोर कार थांबवून मी खाली उतरलो आणि अक्षरश: धावत पळत दरवाज्यात जावून मी खटाखटा कडी वाजवली... आतील व्यक्तीने त्रासिकपणे 'आलो आलो' असा आवाज दिला आणि काही क्षणातच दरवाजा उघडून एक पुरुष बाहेर आला...

"कोण पाहिजे आपल्याला??" त्याने विचारले.

"सुनीता!... सुनीता रहातात का इथे??" मी खुळ्यासारखा प्रश्न केला...

"सुनीता?? कोण सुनीता??? येथे कोणी सुनीता रहात नाही..." त्याने त्रासिकपणे म्हटले.

"अहो... ते तुमच्या घराच्या जवळ तिकडे एक घर आहे ना... तिकडे एक बाई रहात होती... सुनीता तिचे नाव... तिचा नवरा ट्रक-ड्रायव्हर आहे... त्या कोठे गेल्यात ते तुम्हाला माहीत आहे का? म्हणजे तिचा नवरा आणि ती..." मी उत्सुकतेने त्याला विचारले...

"त्या घराबद्दल बोलताय तुम्ही??... अहो वर्षभरापुर्वी त्या घरावर दरोडा पडला! तसे काही नव्हतेच म्हणा त्यांच्याकडे... ती बाई कशीबशी ते पुढचे दुकान चालवत होती... आणि तिचा तो नवरा, ट्रक-ड्रायव्हर... कधी नसतोच इकडे... तर कोणीतरी त्या बाईवर पाळत ठेवली होती... बाई दिसायला एकदम ठसठशीत होती ना! तर दोन तीन डाकू घुसले एका रात्री तिच्या घरात अन करायला लागले तिच्यावर जबरदस्ती... बाई मोठी हिंमतीची... तिने काढला कोयता आणि लागली भिडायला त्यांना... पण तीन तीन पुरुषांपुढे ती किती टिकाव धरणार?? केला कोणीतरी तिच्यावर वार आणि मेली ना ती जागीच ठार... डाकुंनी नेले लुटून घरातली भांडीकुंडी अन थोडाबहूत दागदागिना... नंतर तिचा नवरा आला तर त्यालाच अटक करून नेले तिच्या खुनाच्या आरोपाखाली... पडलाय जेलमध्ये सडत... तेव्हापासून ते घर बंदच आहे... तेथे कोणी रहात नाही की जात नाही..."

त्या माणसाचा प्रत्येक शब्द माझ्या कानामध्ये हातोड्याचे घाव घातल्यासारखा घुमत होता... त्याने जे सांगितले त्या घटनेची मी माझ्या त्या घरातील तीन दिवसाच्या वास्तव्याशी सांगड घालत होतो...

त्या पावसाळ्या रात्री माझी कार त्या घरापासून जवळच का बंद पडली??? मला त्या अंधारात तेच घर का दिसले?? त्या घरात जायची मला इच्छा का निर्माण झाली?? त्या सुनीताला पाहिले तेव्हा माझ्या मनात वेगळेच विचार का उमटले?? सगळ्यात अनाकलनीय म्हणजे फुल्ल्यांच्या खेळात शेवटचा खेळ जिंकल्यानंतर त्या सुनीताने स्वत:हून आपला परकर काढुन ती नागडी का झाली होती??? तिच्या फाकलेल्या पायात जेव्हा मी वाकलो आणि माझे तोंड मी तिच्या योनीला लावले तेव्हा तिच्या योनीतून काहितरी सळसळत माझ्या तोंडात काय शिरले?? माझ्या अंगावरून एक थंद हवेची झुळूक त्या बंदिस्त घरात कशी काय मला जाणवली???

ह्या सगळ्या प्रश्नांचे उत्तर एकच होते!! ती सुनीता म्हणजे माझी बहिण, हेमलता होती!! फार वर्षापुर्वी तिने मला तिची योनी चाटायला सांगितली होती पण माझा बाप आल्यामुळे तिची योनी मला चाटता आली नव्हती... तिची ती अतृप्त इच्छा तिला पुरी करायची होती आणि म्हणून तिने हे घडवून आणले होते...

तिच्या मृत्युनंतर तिच्या आत्म्याने आपली अपुरी राहिलेली इच्छा पुरी करून घेतली होती...

समाप्त!

• Tweet
• Share
• Share
• Share
• Share